محوطه باستانی فرهادگرد مربوط به دوران پیش از تاریخ ایران باستان– دوران‌های تاریخی پس از اسلام است. در قسمتی از محوطه، تپه فرهادگرد به صورت مخروط نامنظمی است که از ارتفاع زیادی برخوردار است که احتمالا ارگ فرهادگرد قدیم بوده است.
بررسی‌ها نشان می‌دهد که برخی از سفال‌های فرهادگرد مربوط به هزاره‌های سه و چهار قبل از میلاد است. اگرچه نمی‌توان با تنها بررسی سطحی کاربرد محوطه و فرایند شکل‌گیری آن را دریافت اما با توجه به شناسایی سفال کتیبه‌دار ساسانی، سفال‌های کتیبه‌دار اوایل دوره اسلامی و سفال‌های مرغوب و لعابدار قرون میانه و متاخر اسلامی می‌توان این فرض را مطرح کرد که تپه فرهادگرد استقراری مرکزی و با ساختاری پیچیده بوده است. یکی از مهم‌ترین یافته های باستان‌شناشی این محوطه سفال کتیبه‌دار است که از اهمیت فرهادگرد خبر می دهد. همچنین برخی از سفال‌های یافت شده در این محوطه شباهت بسیار زیادی به سفال‌های محوطه سیلک کاشان دارد که احتمالا نشان از ارتباط فرهنگی این دو محوطه کهن دارند.